SOSYAL REFAH VE ADALET

Refah yani “welfare” çok çeşitli anlamlara sahip bir  kavramdır. Doğru tanımlama yapabilmek için belli unsurlara yada perspektiflere ihtiyaç vardır. Bunlar; mutluluk,güvenlik, tercihler, ihtiyaçlar,arzular ve bunlar arasındaki göreceli mukayesedir. Birçok modern refah iktisatçısı tarafından kullanılan refah kavramı, talebin karşılanması olgusudur veya ihtiyaçların tatminidir. Burada insanların herhangi bir zamanda bir şeyi talep etmeleri ile eş anlı olarak o şeyi elde etmeleri anlaşılmaktadır. Genel olarak refah kavramının anlamlarını esenlik yada iyi olma hali, mutluluk, zenginlik şeklinde sıralayabiliriz. Fakat kavram, genellikle sosyal politikanın özel bir unsurunu belli etmek anlamında kullanılmıştır.”refah” terimi uygulamada üç farklı anlamda kullanılmaktadır.

İlk olarak “refah” bireysel refahı ifade eder ve refah ekonomisinde söz konusu kavram “fayda” anlamında da kullanılmaktadır. Buna göre; bireylerin refahı, onların istediği ve sahip olabileceği şeylere bağlıdır. Diğer bir deyişle bu anlamda refah, bireylerin tükettiği mal ve hizmetlere ve dolayısıyla gelir ya da satın alma gücüne dayanır.

 ikinci olarak refah, bireylere çocukluk, hastalık ve yaşlılık dönemlerini de kapsayan çok çeşitli şartlarda koruma sağlamak için sunulan hizmetleri ifade eder. “Refah Devleti Fikri” refahın bu anlamıyla ilişkilidir. Buna göre refah devleti genel olarak bireylere hayatın çeşitli belirsizliklerine karşı güvence sağlayan hizmetler yani refah sunmayı hedefleyen bir devlet modeli olarak tanımlanabilir.

Üçüncü olarak refah terimi Avrupa Birliği’nde kullanılan “soysal koruma” terimini ifade etmektedir. Buna göre refah devleti de devletin bireylere sosyal koruma sağlamasında esas alınacak şartları belirlediği, sosyal korumanın kurumsal bir biçimidir. ABD’de bu terim, dar anlamıyla kullanılır ve ölçülen gelir geride kalan devletin sağladığı yardımın boyutları anlamına gelir. Ancak terimin bu son anlamda kullanımı diğer ülkelerde yaygın değildir. Halbuki ingiltere’de  de bu terim geniş bir anlam kazanmıştır. Burada; politika sahaları gelir güvencesi, sağlık, sosyal konut, eğitim ve kişisel sosyal hizmetlerle çevrelenmiştir.